Wat voor mij de absolute essentie is van de Marie Kondo filosofie is dat je aandacht geeft aan de spullen die blijven. Namelijk: weggooien is niet aandacht geven aan wat we willen weggooien, maar aandacht voor de spullen die we willen houden.
Want, door die aandacht te verschuiven naar wat je wilt houden, geef je ruimte aan die spullen. Je maakt ruimte in je leven (en je huis) voor die spullen. Want, die spullen vind JIJ belangrijk. Hiervan voel jij een sprankje vreugde (spark joy!) of ze zijn functioneel. En daarmee maakt het je leven (en je huis) mooier en waardevoller. Het is net iets meer de plek waar jij thuiskomt.
Een sucker voor 1-jarige-meisjesjurken
Door op deze manier met je spullen om te gaan, kun je ook veel makkelijker keuzes maken. Ik schreef er al eerder over. Een goed voorbeeld hiervan is wat ik ervaarde toen ik aan de slag ging met de garderobe van mijn (nu) twee-jarige dochter. Ik ben best sentimenteel als het om baby-/peuterkleding aankomt. Als ik een jurkje in mijn handen heb van haar eerste verjaardag, ga ik terug naar dat moment en hoe blij ik werd toen ze het die dag eindelijk paste. En al die keren daarna dat ze er zo mooi in rondliep. Dus, laat ik vooropstellen dat ik een sucker ben voor meisjesjurken:-). Maar goed, als Opruimcoach moet ik natuurlijk het goede voorbeeld geven. En haar garderobe had het punt bereikt dat het gewoon niet meer paste. Ik heb namelijk veel lieve vriendinnen die kleding doorgeven van hun dochters en ik heb ook nog een 5-jarige dochter. Dus, kleding in overvloed!
Kleding die ze niet meer past
En dus was het tijd om aan de bak te gaan. Deze garderobe moest weer overzichtelijk worden. Op een regenachtige maandagochtend gooide ik alle kleding op 1 grote hoop en ging ik sorteren. Kleding die ze niet meer paste, gingen in twee categorieën: stapel 1; bewaren omdat ik er zo blij van werd als ik het vasthield of stapel 2; weggeven aan iemand die er weer heel veel plezier van kan krijgen.
En toen ik eenmaal echt keek naar een kledingstuk en voelde dat ik er niet perse een blij gevoel bij kreeg, dat het zijn functie had voldaan, maar dat er nu iemand anders blij mee kon worden, kreeg ik veel meer oog voor de kleine stapel kleding die wel overbleef. Die 4 paar mooie jurken in een herinneringsdoos krijgen veel meer ruimte, dan als ik er nog 4 bij gepropt had. Nu was het een doos geworden die ik er over een paar jaar weer bij kon pakken om gewoon even sentimenteel te zijn.
Kleding die ze nog wel past
Hetzelfde deed ik met de stapel kleding die ze wel paste: werd ik blij van die mooie legging, dan bleef ie. Maar, ze heeft er geen 10 nodig in donkerblauw. En de kleding die ze nog wel paste en die we ook daadwerkelijk gingen gebruiken, kregen ook veel meer ruimte en dus konden we veel makkelijker aankleden in de ochtend. Normaal moest ik door een hele stapel heen, nu kon ik gewoon simpel een keuze maken. Want er was gewoon minder om uit te kiezen. En wat er nog was, was allemaal mooi. En daarmee kreeg die kleine stapel kreeg ook echte aandacht. Dus, de nadruk lag niet op waar ik afscheid van nam, maar waar ik ruimte voor maakte. Hier werd ik zo blij van!
Aan de slag!
En zo heb ik zelf de les geleerd om aandacht te besteden aan wat je houdt in plaats aan wat je wegdoet. Een les waar ik nog iedere dag plezier van heb en die ik hiermee dan ook graag met jou deel. Ik hoop dat je nu makkelijker aan de slag kunt, op weg naar een opgeruimder leven! En als je nog een duwtje in de rug nodig hebt of je wilt gewoon een keertje sparren over hoe het bij jou thuis wat opgeruimder kan worden, kom ik graag bij je langs!
Zet ‘m op en tot ziens!
Liefs, Eva